Mbi thenien e Sokratit: " Une di nje gje qe sdi asgje" !

Ceshtja qe ngre kjo thenie shtrohet ne:
1. Qe gjithesia eshte e pafundme, paralelisht me injorancen e pafundme.
2. Qe gjithesia eshte e fundme, paralelisht me injorancen e pafundme.

E verteta eshte se, shprehjet e filozofise antike greke, te dijetareve ne pergjithesi, apo konkretisht, kjo e Sokratit: Une di nje gje qe s' di asgje, i referohet nivelit aktual te dijes ose injorances, prikes ku ndodhemi aktualisht por kjo e ka te pamjaftueshme te behet prognoze(parashikim) per se ku do te shkojme, ne fundin ose pafundesine e gjithesise. Dhe, pavaresisht se ku do te na coje dija, e verteta mbetet e tille pavaresisht sa kohe na duhet ne ta mberrijme ate.

Si per ta mbyllur, ne mund ta mohojme dijen por kjo na ben thjesht mohues dhe asgje me shume e as me pak. E nese me pyesni mua cfare di ti do tju pergjigjesha... Nuk mbaj mend asgje pervecse Edukimit te Arsyes!

Tani më është bërë shprehi të inkuadrohem në biseda të këtilla, plot kualitet.

E kam me të lexuar apo dëgjuar, s’më kujtohet.
Sokrati shkon te komshija të huazojë prush. Atje takon një vajzë të re dhe ajo e pyet se a ka marë me vete ndonjë enë për ta mbushur me prush. Sokrati vihet në siklet nga që kishte harruar. Vajza i buzëqesh dhe i thot: pa dert, bëri pëllëmbët bashkë, ti mbuloj me hi dhe sipër vë prushin. Kështu nuk të digjen duart dhe as enë s’të nevojitet.
Nga ai moment, Sokrati pasi shkon në shtëpi të vete, mer një dërasë dhe e shkruan atë që është në temë dhe e var te dera.
Ndonjëherë edhe jeta e thjeshtë të imponon mençuri, si rasti më lartë.

Mbase sdo jem aq filozofike sa ky shkrim i mire,por di te them qe une vetes i kam vene limite dhe shtyre horizontet.
Limitet - Nuk mund te di cdo gje. Nuk mund te vras mendjen per gjera qe une si komandoj dot,nuk jane ne doren time.
Kuriozitet - Cdo gje qe me shijon. Cdo gje qe me ben mire. Cdo gje qe dhe pse do e harroj te nesermen,besoj se diku truri im do i depozitoje.

Kufinjte e mi ndonjehere sjane aq modest,pikerisht per urine qe kane per kuriozitet...por
Por une e di qe jam ne rrugen e duhur

Nicktjeter said:

Mbase sdo jem aq filozofike sa ky shkrim i mire,por di te them qe une vetes i kam vene limite dhe shtyre horizontet.
Limitet - Nuk mund te di cdo gje. Nuk mund te vras mendjen per gjera qe une si komandoj dot,nuk jane ne doren time.
Kuriozitet - Cdo gje qe me shijon. Cdo gje qe me ben mire. Cdo gje qe dhe pse do e harroj te nesermen,besoj se diku truri im do i depozitoje.

Kufinjte e mi ndonjehere sjane aq modest,pikerisht per urine qe kane per kuriozitet...por
Por une e di qe jam ne rrugen e duhur

Click to expand...

Pikërisht këtu qëndron edhe filozofia, sepse indirekt kur je kurioze e dëshmon atë që tha Sokrati.

Nicktjeter said:

Mbase sdo jem aq filozofike sa ky shkrim i mire,por di te them qe une vetes i kam vene limite dhe shtyre horizontet.
Limitet - Nuk mund te di cdo gje. Nuk mund te vras mendjen per gjera qe une si komandoj dot,nuk jane ne doren time.
Kuriozitet - Cdo gje qe me shijon. Cdo gje qe me ben mire. Cdo gje qe dhe pse do e harroj te nesermen,besoj se diku truri im do i depozitoje.

Kufinjte e mi ndonjehere sjane aq modest,pikerisht per urine qe kane per kuriozitet...por
Por une e di qe jam ne rrugen e duhur

Click to expand...

Dikush me tha pak me pare cte ka ndodhur mos po le amanetet dmth kur mendova vdekjen e lidha me Zotin.

Nje nga arsyet perse nuk jam marre me idene e Zotit eshte se nese ai ekziston i bie qe na pret ai ne pra skemi pse ne te presim ate, sigurisht duke mos bere asgje per te ditur.

Ne fushen e dijes dhe te padijes, nuk zgjedhim te besojme ne absurd, as per hir librash te shkruar nga mendimtaret.
Kontradita eshte e tille qe nga njera ane besohet se njeriu nuk e kupton njeriun, dhe nga ana tjeter, duke mos e kuptuar bejne ta miratojne moskuptimin me shkopin magjik te injorances se tyre.
Si perfundim, njerez jemi te gjithe, thjesht dallojme nga njeri tjetri bga cfare zgjedhim.. zgjedhim mes dijes dhe absurditetit.

Marla said:

Dikush me tha pak me pare cte ka ndodhur mos po le amanetet dmth kur mendova vdekjen e lidha me Zotin.

Nje nga arsyet perse nuk jam marre me idene e Zotit eshte se nese ai ekziston i bie qe na pret ai ne pra skemi pse ne te presim ate, sigurisht duke mos bere asgje per te ditur.

Ne fushen e dijes dhe te padijes, nuk zgjedhim te besojme ne absurd, as per hir librash te shkruar nga mendimtaret.
Kontradita eshte e tille qe nga njera ane besohet se njeriu nuk e kupton njeriun, dhe nga ana tjeter, duke mos e kuptuar bejne ta miratojne moskuptimin me shkopin magjik te injorances se tyre.
Si perfundim, njerez jemi te gjithe, thjesht dallojme nga njeri tjetri bga cfare zgjedhim.. zgjedhim mes dijes dhe absurditetit.

Click to expand...

Ecce Hommos!